حکـــــــــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــت

* نماز راهنمای سعادت انسان 

ایشان همچنین نماز را راهنمای سعادت انسان توصیف کرده و بیان داشتند: بنابرتصریح قرآن کریم، سعادت و رستگاری، محتاج صبر و استقامت است و صبر و استقامت، متوقف در نماز می‌باشد. «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ» در واقع، نماز، انسان را به راه رستگاری هدایت می‌کند و مانع اثر گذاری جرقّه‌های انحرافی روی دل او می‌شود. نماز زنده است، نماز شعور دارد، نماز عقل رسا دارد و نماز می‌تواند به آدمی کمک کند و در جایی که یارای حرکت ندارد و مسیر حرکت را نمی‌شناسد، پیشرو حرکت وی شود و راه را به او نشان دهد تا به مقصد اعلی برسد.

* خلوت بودن مساجد در وقت نماز بلای بزرگی است

حضرت آیت الله مظاهری با بیان این که نماز، برای رفع حوائج و گرفتاری‌های دنیا و آخرت، نمازگزار را یاری می‌رساند، گفتند: در روایات داریم که اگر انسان هنگام گرفتاری شدید، دو رکعت نماز بخواند و بعد از نماز حاجتش را از خداوند بخواهد، پروردگار عالم حاجتش را به او عنایت می‌فرماید؛ بنابراین اگر می‌بینیم که خیلی گرفتاریم، برای این‌ است که به نماز اهمیّت نمی‌دهیم. یعنی اوّل وقت که همه چیز باید فدای نماز شود، مساجد خلوت است و خلوت بودن مساجد در وقت نماز، خود گرفتاری و بلای بزرگی است.

ایشان ادامه دادند: اهمیّت حقیقی به نماز، دنیا و آخرت آدمی را اصلاح خواهد کرد. نماز می‌تواند معیشت بد را مبدّل به معیشت خوش و زندگی تلخ را مبدّل به زندگی شیرین کند. در روایات می‌خوانیم اگر کسی نماز خوب بخواند و اگر نماز او مقبول باشد، یک دعای مستجاب دارد.

* حال کسیکه نسبت به نماز کم اهمیت است

معظم له در ادامه با اشاره به عواقب سبک شمردن و اعراض از نماز ابراز داشتند: قرآن کریم می‌فرماید: وای به کسی که مسلمان حسابی نیست و در وقت نماز غافل از نماز است. وای به کسی که در وقت نماز به دنبال غذا خوردن یا کسب و کار یا مشغول گذراندن امور دنیوی است.کسی که از نماز اعراض می‌کند، نه آنکه نماز نمی‌خواند، بلکه کسی که بد نماز می‌خواند، یا اوّل وقت نمی‌خواند، به نماز اهمیّت لازم را نمی‌دهد و در مسجد و با جماعت نمی‌خواند، دچار یک زندگی ناخوش و توأم با گرفتاری‌ها و نگرانی‌های پی‌در‌پی می‌شود که حاصل آن دلهره، اضطراب خاطر و پریشانی دائمی است. اما مهم‌تر از آن، اینکه در قیامت کور وارد صف محشر می‌شود و بی‌کس و بی‌پناه است. در آن هنگام، با خداوند نجوا می‌کند که خدایا! من که چشم داشتم پس چرا اکنون کور هستم؟ خطاب می‌شود برای اینکه در دنیا نماز نمی‌خواندی، نماز خوب نمی‌خواندی و اهمیّت به نماز نمی‌دادی و به عبارت دیگر ما را فراموش کردی، و اکنون نیز ما تو را فراموش کردیم و تو به این حالت رسیدی.

* هر نمازی کارایی لازم را ندارد

ایشان همچنین اجتناب از گناه را شرط قبولی نماز دانسته و گفتند: هر نمازی، کارآیی لازم را ندارد و نمی‌تواند در دنیا و آخرت به فریاد انسان برسد. در حقیقت، هم? آنچه راجع به کارآیی چشمگیر نماز بیان شد، صرفاً مختصّ نماز مقبول است. نماز باید علاوه بر صحّت و برخورداری از خضوع یا همان ادب ظاهری، با خشوع و همراه با ادب باطنی به جا آورده شود تا مورد قبول پروردگار متعال واقع شود. به عبارت روشن‌تر خداوند سبحان نماز توأم با حضور قلب را قبول می‌کند. حضور قلب هنگامی رخ می‌دهد که نمازگزار، از اوّل تا آخر در نماز باشد و حواس او به این طرف و آن طرف نرود و صرفاً به نماز و معبودی که برای او نماز می‌خواند توجه داشته باشد. چگونه می‌توان به چنین جایگاهی دست یافت؟ با فراهم کردن مقدّمات نماز که مهم‌ترین و اساسی‌ترین مقدمه، اجتناب از گناه است.

رییس عالی حوزه علمیه اصفهان اضافه کردند: در واقع کارآیی نماز، در گرو قبولی آن و قبولی نماز نیز محتاج حضور قلب است و حضور قلب در نماز، با اجتناب جدی از گناهان و رعایت تقوا پدید می‌آید. انسان متوجّه می‌تواند دو رکعت نماز بخواند و بعد از نماز، شاهد رفع گرفتاری‌های دنیوی و اخروی خود باشد.

* نماز حقیقی معاشقه با خداوند است

ایشان ، نماز حقیقی را معاشقه با خداوند توصیف و خاطرنشان کردند: در مرتب? برتر و والاتر، انسان به مقامی می‌رسد که علاوه بر صحّت نماز و افزون بر اینکه نماز او به واسط? رعایت تقوا و حضور قلب، مقبول واقع می‌شود، از اوّل نماز تا آخر نماز با خداوند تعالی مکالمه و معاشقه دارد و حق‌تعالی به او و نمازی که به جا می‌آورد، آفرین می‌گوید. این نماز، دم مرگ به فریاد انسان می‌رسد و به او کمک می‌کند تا به آسانی و در حالی که با نشاط است، از دنیا برود.

معظم له در ادامه اظهار داشتند: دیدن خداوند و یابیدن حق‌تعالی در نماز، نزد بزرگان اهل معرفت، امری عادی است. امام حسین «سلام‌الله‌علیه» در دعای عرفه می‌فرمایند: کور باد چشمی که خدا را نبیند. «عَمِیَتْ عَیْنٌ لَا تَرَاک‏». شبیه این جمل? نورانی را ائم? طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» و من جمله امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» در نهج البلاغه دارند

اگر از من بپرسند که والاترین لذت برای بزرگان، به خصوص والاترین لذّت اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» چیست؟ می‌گویم: نماز. چنان‌که پیامبر اکرم«صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» فرموده‌اند: «قُرَّةُ عَیْنِی فِی الصَّلَاة»

بالاترین لذت برای امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» این است که در دل شب بگوید: «الله اکبر» و نماز شب بخواند و گری? شوق کند و در آن حالت، مدهوش شود. اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» گاهی در نماز و یا در غیر نماز، مدهوش می‌شدند. بی‌هوش نمی‌شدند، بی‌هوشی برای ما است، بلکه مدهوش می‌شدند. به این معنا که هیچ کسی و هیچ چیزی در نظر ایشان نبود و هیچ چیزی و هیچ کسی نمی‌دیدند و تصور نمی‌کردند، جز خداند تعالی و معلوم است که بالاترین لذت برای یک انسان همین است.

* تارک نماز کافر عملی است

ایشان در بخش دیگری از سخنان خود تارک نماز را کافر عملی قلمداد کرده و بیان داشتند: مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی، روایت صحیح السّندی نقل می‌کند که در آن از تارک نماز، به عنوان کافر یاد شده است: شخصی خدمت امام صادق«سلام‌الله‌علیه» آمد و گفت: یابن رسول الله! گناهان کبیره را بشمارید. آن حضرت فرمودند: گناهان کبیره که اکبر هم? گناهان است، هفت گناه است: اوّل:کُفر؛ دوّم: قتل نفس و آدم کشی؛ سوّم: عاق پدر و مادر؛ چهارم: رباخوری؛ پنجم: خوردن مال بچه یتیم؛ ششم: فرار از جنگ؛ ‌هفتم: تَعَرّب بعدالهجرة، یعنی جایی برود که نتواند دینش را حفظ کند.

زراره که از شاگردان امام صادق و از بزرگان است، تعجب کرد و گفت: یابن رسول الله! گناه نماز نخواندن بالاتر است یا خوردن مال بچه یتیم؟ امام صادق فرمودند: کسی که نماز نخواند، گناهش بالاتر از این است که مال بچه یتیم را بخورد. گفت: یابن رسول الله! چرا در این هفت مورد، ترک نماز را نشمردید؟ فرمودند: اوّل چیزی که شمردم چه بود؟ گفت: کفر، فرمودند: کسی که نماز نخواند کافر است.